مدل سازی انسداد ریسک در بازار سرمایه گذاری: یک رویکرد شبکه چند لایه

سرمایه گذاری سرمایه گذاری نقش مهمی در تحریک نوآوری ، تشویق کارآفرینی و ایجاد ثروت دارد. به عنوان بخشی از بازار مالی ، سرمایه گذاری سرمایه گذاری تحت تأثیر رکود بازار و چرخه های اقتصادی قرار دارد ، اما همچنین حباب هایی ایجاد می کند که بر اقتصاد و ثبات اجتماعی تأثیر منفی می گذارد. اگرچه بازار سرمایه گذاری یک منبع بالقوه ریسک سیستمیک است ، اما مطالعه کمی در مورد مکانیسم خطر آلودگی آن یا اینکه چگونه عدم موفقیت یک شرکت کننده در بازار می تواند ثبات سیستمیک را تهدید کند. ما از تجزیه و تحلیل شبکه چند لایه برای مدل سازی آلودگی ریسک در یک بازار سرمایه گذاری استفاده می کنیم وقتی که یک شوک خارجی بر یک شرکت سرمایه گذاری یا شرکت نوپا تأثیر می گذارد تا درک کند که چگونه ریسک می تواند از طریق ارتباطات بین شرکت کنندگان در بازار گسترش یابد و به استحکام کل بازار آسیب برساند. ما از مدل خود برای توصیف کانال های مستقیم و غیرمستقیم در بازار سرمایه گذاری که ریسک و ضرر را تبلیغ می کند ، استفاده می کنیم. با استفاده از داده های واقعی از بازار سرمایه گذاری در سراسر جهان ، می یابیم که بازار سرمایه گذاری همان ویژگی "قوی و در عین حال شکوفه" را به عنوان سایر سیستم های مالی به نمایش می گذارد. اثر جفت شدن داروهای خطر مستقیم و غیرمستقیم می تواند باعث انتقال ناگهانی و آسیب در مقیاس بزرگ حتی در صورت جزئی تلاطم شود. ما همچنین می دانیم که ساختار شبکه ، اتصال و توزیع موقعیت نقدی شرکت کنندگان در بازار بر استحکام بازار تأثیر می گذارد. مطالعه ما سایر تحقیقات نوظهور در مورد اندازه گیری ریسک سیستمیک را از طریق ارتباطات متعدد بین بازیکنان بازار و در مورد آلودگی ریسک بازخورد بین صنعت مالی و اقتصاد واقعی تکمیل می کند.

1. معرفی

نوآوری ها بر رشد و توسعه اقتصادی تأثیر مثبت می گذارند و محرک های اساسی نوآوری و بهره وری کل هستند. نوآوری های نوآورانه محصولات و خدماتی را توسعه می دهند که اغلب به سرمایه گذاری اولیه بالا در تحقیق و توسعه نیاز دارند [1]. از آنجا که بنگاه های جدید فقط جریانهای نقدی محدود تولید می کنند ، و سرمایه اولیه آنها نیز اغلب محدود است ، بسیاری از مبتدیان برای زنده ماندن باید به بودجه منابع خارجی مانند آژانس های سرمایه گذاری متکی باشند [2]. سرمایه داران سرمایه گذاری (VCS) در شرکت های کوچک رشد خصوصی سرمایه گذاری می کنند که جریان نقدی برای پرداخت بهره به بدهی یا سود سهام در مورد حقوق صاحبان سهام کافی ندارند. به طور معمول VC ها برای مدت 2-7 سال قبل از خروج در شرکت های خصوصی سرمایه گذاری می کنند و بازده خود را از سود سرمایه در معاملات خروجی به دست می آورند [3]. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که سرمایه گذاری سرمایه گذاری عامل اصلی در تقویت این مبتدیان است [4-6].

در عین حال ، سرمایه گذاری سرمایه گذاری بخشی از بازار سهام خصوصی است و از این رو در برابر تلاطم گسترده بازار و رکود اقتصادی آسیب پذیر است. بازار سرمایه گذاری برای شوک های خارجی شکننده است. رکود در بازار مالی ، جمع آوری بودجه کافی یا خروج از شرکت های نوپا با بازده کافی ، برای شرکت های سرمایه گذاری را دشوار می کند. از آنجا که بیشتر مبتدیان دارای درآمد منفی و تعداد کمی از دارایی های ملموس هستند ، به ویژه در معرض شکست هستند. بازار سرمایه گذاری همچنین با بازار سهام تعامل دارد. از سال 1999 ، Venture Capital 60 درصد از IPO ها (پیشنهاد عمومی عمومی) ارائه شده در بازار سهام ایالات متحده را پشتیبانی کرده است [7]. بنابراین بی ثباتی در بازار سرمایه گذاری می تواند به بازار مالی کلی و کل سیستم اقتصادی آسیب برساند.

بحران مالی سال 2008 تحقیقات زیادی را انجام داد و ادبیات عظیمی از مکانیسم خطر سیستمیک در بازی ایجاد کرد که عوامل اقتصادی به هم پیوسته همزمان تحت تأثیر خسارات شدید قرار می گیرند که در آن زمان در سراسر سیستم اقتصادی گسترش می یابد. ریسک سیستمیک می تواند یک اثر دومینو مالی یا بهمن خرابی ایجاد کند که در آن حتی حوادث همبستگی کوچک می تواند باعث تجزیه سیستم شود. یکی از عناصر مهم در ظهور به اصطلاح آبشارهای شکست ، ارتباط بین عناصر مختلف سیستم است [8-10]. این اتصالات ممکن است اثرات منفی را از یک نهاد به دیگری منتقل کند و باعث خسارت زیادی به کل اقتصاد شود. داروهای ریسک در بین عوامل مختلف اقتصادی مانند بانک ها ، شرکت های بیمه ، صندوق های تامینی مورد بررسی قرار می گیرد و ساختار شبکه های مالی به عنوان یک مؤلفه مهم در نظر گرفته می شود که می تواند ریسک سیستمیک را تضعیف یا تقویت کند [11].

از آنجا که علم شبکه هم رفتار شرکت کنندگان در سیستم اقتصادی و هم روابط بین آنها را هنگام مدل سازی مکانیسم های مسری [12-15] توصیف می کند ، محققان از آن برای مطالعه انتشار ریسک در سیستم های اقتصادی مانند شبکه های بانکی ، سیستم های اعتباری خریدار و فروشنده ، تجارت بین المللی استفاده می کنند.، بازارهای سرمایه و بازارهای سهام [16-19]. در یک تجزیه و تحلیل مسری ریسک مبتنی بر شبکه ، رئوس ها نمایندگان در سیستم های اقتصادی را نشان می دهند و پیوندها نشان دهنده ارتباط بین آنها است. یک اندازه گیری اساسی که توپولوژی شبکه را مشخص می کند توزیع درجه است

، که کسری از گره های متصل به گره ها یا همسایگان است. این عملکرد را می توان برای محاسبه اول استفاده کرد ،

، لحظات توزیع که به ترتیب میانگین اتصال درجه و ناهمگونی درجه را اندازه گیری می کنند. دو توپولوژی شبکه معمولی به طور گسترده ای استفاده می شود: (i) شبکه های Erdös Rényi (ER) که در آن از توزیع پواسون پیروی می کند ، و (ب) شبکه های بدون مقیاس (SF) با

اندازه گیری ناهمگونی است و به ترتیب حداقل و حداکثر اتصال است.

دو روش متداول برای مدل سازی مکانیسم مسری ریسک در سیستم های اقتصادی وجود دارد. رویکرد اول اپیدمیولوژیک است و فرض می کند که ضررها به دنبال الگوی بیماری اپیدمی از طریق بازار پخش می شوند. از دست دادن دارایی یا کمبود نقدینگی که توسط یک موسسه مالی یا یک عامل اقتصادی تجربه می شود به عنوان یک کشور آلوده در یک مدل کلاسیک SIR (با استناد به آلوده به آن) [20-24] که فرض می کند که عفونت با احتمال خاص به حساسیت یا سالم گسترش می یابد. موسسات و نمایندگان. رویکرد دوم از مدل اضافه بار استفاده می کند که در آن هر گره (هر عامل اقتصادی) بر اساس ترازنامه ساده خود ، یک حالت دارایی اختصاص داده می شود. هنگامی که مقدار دارایی گره پایین تر از یک سطح بحرانی معین باشد ، از بین می رود و ضررها را به گره های همسایه خود منتقل می کند [25-29].

علاوه بر مکانیسم انتشار ، کانال های مسری خطر وجود دارد که تعریف می کند کدام تعامل و ارتباط بین عوامل اقتصادی می تواند از دست دادن یا خطر را منتقل کند. ما کانال های مسری خطر را در ادبیات فعلی به عنوان اتصالات مستقیم یا غیرمستقیم طبقه بندی می کنیم. تعامل مستقیم هنگامی اتفاق می افتد که فعالیت های اقتصادی مشخص در بین نمایندگان اقتصادی مانند روابط اعتباری بین بانکهایی که به بنگاه ها و بنگاه هایی که از بانک ها وام می گیرند ، قراردادهای زنجیره تأمین بین خریداران و فروشندگان ، روابط اعتباری در بازار بین بانکی و روابط نگهدارنده سهام وجود دارد ، رخ می دهد. بین سرمایه گذاران و سرمایه گذاران [10 ، 30-33]. اتصالات غیرمستقیم زمانی اتفاق می افتد که تعامل بین عوامل اقتصادی از طریق روابط مستقیم با اشخاص ثالث مشترک مانند دارایی های مشترک ، تأمین کنندگان ، مشتریان ، اعضای هیئت مدیره ، سرمایه گذاران و صنایع وجود داشته باشد [34-37].

در سالهای اخیر ، تعداد فزاینده ای از محققان کشف کرده اند که اگر فقط کانال های منفرد را بررسی کنند ، نمی توانند به اندازه کافی الگوبرداری از ریسک را الگوبرداری کنند ، رویکردی که نتیجه ای را تولید می کند که در بازار مالی و سیستم اقتصادی غیر واقعی است. آنها در حال کشف هستند که یک شبکه چند لایه ابزاری قدرتمند برای تجزیه و تحلیل چگونگی گسترش ریسک از طریق چندین کانال است. مطالعات مختلف با استفاده از شبکه های چند لایه برای تجزیه و تحلیل ریسک سیستمیک در بازارهای مالی نشان داده است که پویایی آلودگی ریسک در شبکه های مالی چند لایه با مواردی که در یک شبکه واحد واحد هستند متفاوت است [38-42].

اگرچه سرمایه گذاری سرمایه گذاری عامل مهمی در تأمین مالی و تقویت بنگاه های نوآورانه و اختصاص مجدد سرمایه به بخش های اقتصادی تولیدی تر است ، اما در مورد مکانیسم انتقال ریسک در بازار سرمایه گذاری اطلاعات کمی وجود دارد. بنابراین هدف ما ایجاد چارچوبی برای مدل سازی این مکانیسم انتشار خطر است. ما می خواهیم بدانیم که چگونه ریسک از طریق نمایندگان بازار به هم پیوسته گسترش می یابد و هنگامی که یک شوک خارجی بر یک شرکت سرمایه گذاری یا یک شرکت نوپا تأثیر می گذارد ، ثبات کل بازار را به خطر می اندازد. بیشتر تحقیقات قبلی بر آلودگی ریسک در یک بازار مالی ، به عنوان مثال ، بازار بین بانکی یا بازار سهام متمرکز شده است و اثرات بازخورد بین بازارهای مالی و اقتصاد دنیای واقعی را نادیده گرفته است [33 ، 43 ، 44]. این رویکرد ناکافی است زیرا ریسک سیستمیک در بازارهای مالی و در اثر اتصال بین بازارهای مالی و اقتصاد دنیای واقعی ایجاد می شود. بنابراین مطالعه ما ادبیات در حال ظهور را در مورد حساسیت به بازخورد بین بازار مالی و اقتصاد واقعی برای اندازه گیری ریسک سیستمیک تکمیل می کند.

ما از این مدل برای تجزیه و تحلیل چگونگی انتشار ریسک و ضرر از یک شرکت VC یا شرکت نوپا به کل بازار سرمایه گذاری سرمایه گذاری و شرکت های نوپا استفاده می کنیم. ما چهار سوال می پرسیم.(i) عواملی که باعث می شود در هنگام شکست یک VC واحد به استحکام کل بازار آسیب برساند؟(ii) چگونه اثر جفت شدن اتصالات عدالت مستقیم و همتایان غیرمستقیم آنها بر آلودگی خطر تأثیر می گذارد؟(iii) ساختار اتصال شبکه چگونه بر انتشار ریسک و استحکام بازار تأثیر می گذارد؟(IV) موقعیت های نقدی شرکت کنندگان در بازار چگونه بر استحکام بازار تأثیر می گذارد؟

2. مکانیسم های مسری ریسک در بازار سرمایه گذاری

ریسک می تواند اشکال مختلفی در تنظیمات مختلف ، به عنوان مثال ، ریسک شرکت ، ریسک مالی ، ریسک فناوری داشته باشد ، اما ما بر ریسک نقدینگی ، نگرانی اساسی سرمایه گذاران در بازار سرمایه گذاری و بنیانگذاران شرکت های نوپا تمرکز می کنیم. مطالعات قبلی ادعا می کند که سرمایه گذاری سرمایه گذاری از همان قرار گرفتن در معرض خطر در معرض خطر نقدینگی به عنوان سهام عمومی و سایر کلاسهای دارایی جایگزین رنج می برد [45]. مشاغل نوپا غالباً از پول نقد کوتاه هستند و 29 ٪ از کل استارتاپ ها به دلیل این کمبود شکست می خورند.

خطر نقدینگی VC دارای دو اصل است. اولین مورد اولیه پیشنهاد عمومی (IPO) خطر خروج - عدم امکان خروج مؤثر - که نیاز به باقی ماندن بیشتر در سرمایه گذاری یا فروش سهام با تخفیف مجازات دارد [46 ، 47]. دوم مربوط به توانایی جمع آوری بودجه است. یک VC باید به طور دوره ای بودجه - به طور معمول هر 3 تا 5 سال - در صورت زنده ماندن و ادامه سرمایه گذاری های جدید جمع آوری کند [48 ، 49]. سرمایه در اکوسیستم VC توسط شرکای Limit ، از جمله موسسات بزرگ مانند بانک های سرمایه گذاری ، صندوق های بازنشستگی ، موقوفات دانشگاه و بیمارستان ، بنیادهای خیریه ، شرکت های بیمه ، خانواده های ثروتمند و شرکت ها تأمین می شود.

رکود اقتصادی شرایطی را که زیر سرمایه گذاری سرمایه شرکای محدود VC است ، تغییر می دهد. به عنوان مثال ، پس از بحران مالی سال 2008 ، تعهدات سرمایه در صندوق های سرمایه گذاری ایالات متحده تقریباً نیمی از آن کاهش یافت ، از 28. 6 میلیارد دلار در سال 2008 به 15. 2 میلیارد دلار در سال 2009 [50]. هنگامی که تأمین سرمایه از شریک حد ثابت باشد [51] ، عدم موفقیت یک VC می تواند باعث ضرر به شریک حد خود شود ، که به نوبه خود می تواند کاهش سرمایه را به VC های نامربوط که همان شریک محدود را با VC شکست خورده تقسیم می کنند ، منتقل کند. شوک به یک منبع نقدینگی که توانایی VC را برای جمع آوری بودجه جدید ، سرمایه گذاری در شرکت های جدید نوپا و خروج با موفقیت از سرمایه گذاری های قبلی محدود می کند.

خطر نقدینگی برای یک شرکت نوپا افزایش می یابد که پول نقد آن در جای دیگر گره خورده باشد یا وقتی پول کافی برای تأمین سرمایه در گردش و نیازهای گسترش ندارد ، افزایش می یابد. همچنین دارای دو اصل است. اولین مورد این است که مبتدیان نوآورانه اغلب با هزینه های غیرمعمول بالا تولید ، بازاریابی و برندسازی روبرو هستند. درست همانطور که شرکت های سرمایه گذاری سرمایه گذاری باید بطور دوره ای بودجه جدیدی را از شرکای محدود جمع کنند ، شرکت های نوپا باید بطور دوره ای بودجه جدیدی را از VC های خود جمع آوری کنند. هنگامی که VC ها کمبود منابع سرمایه را دارند ، باعث ایجاد استرس نقدینگی می شود تا نوآوری هایی که با رقابت جدی روبرو هستند و باید تحقیقات و توسعه و بازاریابی را به شدت تأمین مالی کنند [51]. منشأ دوم خطر نقدینگی از اکوسیستم راه اندازی است که در آن شرکت های نوپا روی یکدیگر سرمایه گذاری می کنند. این تعامل متقابل راه حل های کاربر پسند ، مقرون به صرفه و نوآورانه را ایجاد می کند که بازار را تقویت می کند ، اما همچنین خطر اثرات سرریز را افزایش می دهد. هنگامی که یک راه اندازی کار را متوقف می کند ، سایر راه اندازی های وابسته به یکدیگر تحت تأثیر قرار می گیرند.

بنابراین دو مکانیسم گسترده برای ریسک در بازار سرمایه گذاری وجود دارد-(i) خطر مستقیم که از طریق اتصالات سهام بین VC ها و راه اندازی ها گسترش می یابد ، و (ب) خطر غیرمستقیم که از طریق همتای تأثیر می گذارد در روابط VC و همچنین شروع- شروع می شودUPS

آلودگی ریسک مستقیم از طریق اتصالات عدالت در پشت آسیب بازخورد منتقل شده بین VC ها و مبتدیان است. به عنوان مثال ، هنگامی که یک شوک خارجی که به یک VC ضربه می زند ، استرس ناشی از جریان نقدی خود را افزایش می دهد ، یا به سرعت از سرمایه خود خارج می شود یا کاهش می یابد ، که به نوبه خود به نوآوری ها در نمونه کارها خود آسیب می رساند. به همین ترتیب ، اگر یک راه اندازی ناکام باشد ، سرمایه گذار سرمایه گذاری سرمایه گذاری آن سهام را از دست می دهد.

از طرف دیگر ، انتشار خطر غیرمستقیم وابستگی متقابل سرمایه گذاران سرمایه گذاری و مبتدیان است. هنگامی که دو VC حداقل یک ارائه دهنده سرمایه مشترک دارند ، VC ها می توانند یک رابطه مشترک داشته باشند. یکی دیگر از کانال های مسری خطر غیرمستقیم هنگامی ظهور می کند که اعتماد به نفس بین استارت آپ های مختلف وجود داشته باشد.

3. مدل

3. 1شبکه چند لایه را بسازید

هنگام تعیین ارتباطات چند بعدی بین بازیکنان در بازار سرمایه گذاری ، ابتدا یک شبکه چند لایه ایجاد می کنیم