رفتار - اخلاق

درک رفتار خرس بخشی اساسی در ایجاد محیط های امن برای خرس ها و افراد است. بیشتر اوقات ، رفتار خرس تفسیر می شود. مردم غالباً از نظر ترس خود آنچه خرس انجام می دهد ، تفسیر می کنند. برای درک واقعی رفتار خرس ، شما باید وضعیت و آواز خرس را از نظر آنچه خرس می ترسد تفسیر کنید.

رفتار خرس می تواند قابل پیش بینی باشد. هرچه بیشتر می توانید در مورد خرس ها و نحوه رفتار آنها بیاموزید ، احتمال برخورد منفی یا تعامل نادرست کمتر احتمال دارد.

خرس ها قابل پیش بینی هستند. در حقیقت ، خرس ها معمولاً از مردم قابل پیش بینی تر هستند. اگر در مورد خرس ها و نحوه تفسیر رفتار آنها اطلاعات بیشتری کسب کنید ، وقتی آنها را می بینید می توانید به درستی واکنش نشان دهید و از برخورد منفی خودداری کنید.

خرس ها وحشیانه نیستند. آنها متوسط یا مخرب نیستند. خرس ها معمولاً خجالتی هستند و حیوانات بازنشسته ای دارند که تمایل بسیار کمی برای تعامل با انسان دارند. مگر اینکه مجبور شوند در اطراف انسان باشند تا در نزدیکی یک منبع غذایی باشند ، آنها معمولاً تصمیم می گیرند که از ما جلوگیری کنند.

خرس ها ، مانند انسان و حیوانات دیگر ، "فضای بحرانی" دارند - منطقه ای در اطراف آنها که ممکن است از آنها دفاع کنند. پس از ورود به فضای بحرانی خرس ، خرس را مجبور کرده اید که عمل کند - یا فرار کند یا پرخاشگر باشد. اندازه فضای بحرانی برای هر خرس و هر موقعیتی متفاوت است.

اگرچه خرس های سیاه و خرس های گریزلی برخی از صفات مشترک را به اشتراک می گذارند ، اما درک تفاوت در نحوه واکنش آنها نسبت به تهدیدهای درک شده مهم است. هر گونه استراتژی های مختلفی برای بقا تکامل یافته است. به عنوان مثال ، خرس های سیاه معمولاً کمتر تهاجمی و تحمل بیشتری نسبت به مردم دارند. آنها غالباً در نزدیکی شهرکهای انسانی زندگی می کنند ، در حالی که خرس های گریزلی ترجیح می دهند از شهرکهای انسانی دوری کنند و اغلب از مناطق به شدت مورد استفاده یا پرجمعیت خارج می شوند.

خرس های سیاه کوهنوردان عالی هستند. هنگامی که یک خرس سیاه تهدید می شود ، او معمولاً از تهدید درک شده فرار می کند یا یک درخت را بالا می برد. با وجود توله سگ ها ، خرس های سیاه زن مجبور نیستند دفاع جدی ایجاد کنند که باعث آسیب احتمالی شود. اگرچه خرس های سیاه تمایل به عقب نشینی از مردم دارند ، اما آنها هنوز هم حیوانات فوق العاده قوی هستند که می توانند صدمات ایجاد کنند.

امروزه ، خرس های قهوه ای (یا گریزلی) تمایل به زندگی در جنگل های ساحلی یا کوهستانی دارند ، اما آنها در زیستگاه بی نظیر تکامل یافتند که بر واکنش رفتاری آنها به تهدیدهای درک شده تأثیر می گذارد. به عنوان مثال ، آنها بیشتر از خرس های سیاه هستند که در هنگام تهدید از خود دفاع می کنند. اولین خط دفاع یک خرس سیاه عقب نشینی است ، اما گریزلی ها ، به ویژه کابین های کابین ، می توانند نسبت به سایر خرس ها و افرادی که آنها را تهدید می دانند بسیار پرخاشگر باشد.

گریزلی ها کوهنوردان درخت خوبی نیستند ، اگرچه توجه به این نکته مهم است که می توانند از درختان صعود کنند. به عنوان مثال ، یک مادر گریزلی معمولاً به طرز تهاجمی از توله های خود در زمین دفاع می کند و سپس آنها را به عنوان یک خرس سیاه می خواهد ، آنها را به عنوان یک درخت بفرستند.

خرس ها بسیار کنجکاو هستند و بوی ، سر و صداها و اشیاء را بازرسی می کنند تا مشخص کنند که آیا آنها خوراکی یا قابل پخش هستند. ایستادن روی پاهای عقب آن به یک خرس اجازه می دهد تا اطلاعات بیشتری از حواس بوی ، بینایی و شنوایی خود کسب کند. این نشانه کنجکاوی است ، نه پرخاشگری.

خرس ها معمولاً از طلوع تا غروب فعال هستند ، اما ممکن است در هر ساعت از روز یا شب دیده شوند. خرس ها در بسیاری از نقاط استفاده زیاد انسان به منظور جلوگیری از مردم به شبانه روزی تبدیل شده اند. در حالی که دیگران برای دسترسی به بوفه فراوان خود از زباله های ذخیره شده نادرست و سایر جذابیت ها به مردم عادت کرده اند.

خرس ها می توانند بسیار اجتماعی باشند. خرس ها اغلب در مقایسه با گرگ ها ، شامپانزه ها یا شیرها به صورت اجتماعی توصیف می شوند ، اما استفاده از اصطلاح "Asocial" برای توصیف خرس ها نادرست است. در حالی که خرس ها در گروه های گسترده خانوادگی زندگی نمی کنند و یا در شکار ها می پیوندند ، می توانند در مجاورت بسیار نزدیک به یکدیگر همزیستی داشته باشند و در واقع اتحاد و دوستی را تشکیل می دهند-برخی از خرس های بالغ حتی به عنوان مربی خرس های غیر مرتبط با آن شناخته شده اند. زیرگروه های جوان نامربوط به جفت و حتی گروه ها آویزان می شوند (احتمالاً به دلیل قدرت در تعداد). خرس های یک منطقه معمولاً با یکدیگر آشنا هستند و جلسات شامل مبادلات پیچیده اجتماعی است. بعضی از خرس ها مانند یکدیگر و دیگری به سادگی یکدیگر را در محدوده خانه مربوطه تحمل نمی کنند - برخلاف روابط افراد با یکدیگر.

خرس ها سرزمینی نیستند. سرزمینی بودن به معنای دور نگه داشتن اعضای دیگر گونه های خود از یک منطقه معین است. گرگها و نخبگان سرزمینی هستند - خرس ها نیستند. خرس ها ، مانند مردم ، دامنه خانه را به اشتراک می گذارند. این استفاده متقابل از زمین و منابع پایه ای برای رفتار اجتماعی خرس است.

خرس ها دقیقاً مانند خرس های دیگر به مردم عادت می کنند ، یا عادت می کنند. از آنجا که منابع غذایی فراوان را می توان بومی سازی کرد - ماهی قزل آلا در یک جریان یا انواع توت ها در یک کوهستان - خرس ها رفتاری تکامل یافته اند که به آنها امکان تحمل یکدیگر را در مسافت های نزدیک می دهد. این رفتار به رابطه آنها با انسان منتقل می شود. اگر آنها مورد اصابت گلوله قرار نگیرند و مورد آزار و اذیت قرار نگیرند ، خرس ها به همان روشی که با یکدیگر انجام می دهند ، به مردم عادت می کنند.

خرس ها بر اساس سن ، اندازه و خلق و خوی در سلسله مراتب تسلط زندگی می کنند. نرهای بالغ در صدر سلسله مراتب قرار دارند و زیر قتل ها و کابین ها در پایین قرار دارند. خرس ها با استقرار یا عمل تهاجمی موقعیت و جایگاه اجتماعی خود را در سلسله مراتب ایجاد و حفظ می کنند. زنان مجرد و زیرساخت ها تقریباً همیشه برای مردان بالغ مطیع هستند اما در گروه خود سلسله مراتب شل دارند.

خرس ها به چیزهای جدید در محیط خود واکنش نشان می دهند. اشیاء یا موقعیت های جدید اغلب خرس ها را می ترساند. رفتارها این را "پاسخ شی عجیب" می نامند. پس از ترس اولیه ، خرس ها اغلب آنچه را که آنها را نگران کرده است ، بررسی می کنند. این یک عمل تهاجمی نیست و نباید به عنوان یک مورد در نظر گرفته شود.

خرس ها همیشه آگاه نیستند. خرس ها ، به ویژه خرس های قهوه ای بزرگسال ، همیشه از آنچه در اطراف آنها اتفاق می افتد آگاه نیستند. یک خرس در زیر دنباله همیشه به جلو نگاه نمی کند. او ممکن است توسط یک منبع غذایی جالب پریشان شود یا ممکن است نتواند صدای بلند صدای آب عجله یا باد باد را بشنود. یک خرس به معنای واقعی کلمه می تواند به یک فرد مظنون تبدیل شود.

ج) زندگی در هماهنگی با خرس های درک استونوروف ، منتشر شده توسط انجمن ملی Audubon ، 2000